… ligt de weg naar Rome?
In het weekend van 16 en 17 april 2016 sprak Scala over de persoonlijke dilemma’s bij het vluchtelingenvraagstuk. Natuurlijk willen we helpen. Vanzelfsprekend moeten mensen hier veilig zijn. Maar gebeurtenissen in Keulen en Parijs laten ons ook niet onberoerd. Onze gedachten en gevoelens wrijven en wrikken.
Jasper Klapwijk deelde met ons in een boeiende presentatie zijn analyses en ervaringen rond het werken met vluchtelingen. Asielzoekers staan aan de poorten van Europa. Wij zitten met gevoelens van onmacht: de problemen zijn te groot en te complex om op te lossen. We realiseren ons dat het bestaan van grenzen vrijheid betekent voor de binnenstaander. “Wir schaffen das, maar wie zijn die ‘wir’ eigenlijk? Je wordt wie je bent door de ander te zien. En: ‘ga je grens over, anders verandert er niets’. Maar kan ik dat nog wel?
Jamal vertelde ons wat het met je doet als je als vreemdeling in Nederland je plek probeert te vinden. Je leert dat je in de procedure op je hoede moet zijn. Vertrouwen en nabijheid in contacten zijn heel belangrijk. Taal is daarbij beperkt, stilte helpt ook.
Rob van Hilten coördineert het vluchtelingenbeleid van de 10 centrumgemeenten van Utrecht. Het beleid is gericht op 3 peilers: het creëren van 5000 extra woningen, onmiddellijk integratie aanbieden (taal, sociaal, gezondheid) en de verbinding tussen wonen en integratie door een regionale ketenaanpak. Daarnaast heeft hij aan den lijve ondervonden dat de weg naar legaal verblijf veel doorzettingsvermogen en ook een dosis geluk vergt.
In de uitwisselingen tussen de leden in verschillende samenstellingen, o.a. met behulp van een meegebrachte foto of krantenkop, kwamen de persoonlijke dilemma’s naar boven, werden meningen gepeild en bijgesteld en werd inspiratie gedeeld. Moet je vrijheid van meningsuiting laten prevaleren boven samenwerking in het geval van de uitlatingen van Jan Böhmermann?
Krijgt het systeemdenken niet teveel aandacht? Blijft menselijke nabijheid onderbelicht? Vluchteling worden is een wanhopige keuze. Hoe kunnen we kleinschaligheid faciliteren? Het ongemak van het eigenbelang voor het belang van de ander: wat kunnen we hiertegenover stellen? Heeft Wilders een kanaliserende werking en moeten we eigenlijk blij zijn met hem? Zijn wij in afwachting van de barbaren? Zijn universele waarden westerse waarden?
Lichtpuntjes: muziek, persoonlijke ontmoetingen en nabijheid. Vertrouwen is een sleutelbegrip.
Terugblikkend op het weekend dicht Marieke Kuperus:
Ik wil dit niet ik wil dit niet ik wil dit niet
Ik wil niet de rotzooi van foute mannen onbegrijpelijk fanatieke foute oorlogen,
ik wil niet dat ze ons raken en ons laten praten met grafstemmen en zorgelijke rimpels, onze harten geschampt en geraakt.Ik wil zon en zomersproeten, madeliefjes, met de lucht van mintthee op een terras.
Ik wil mijn lieven verzamelen in de achtertuin en dan mooi en licht en lekker eten.
Ik wil met een tentje op de hei zonder regen.
Ik wil baby ruiken en dat ie dan lacht.
Ik wil mooie woorden schrijven en ze dan steeds tevreden teruglezen,
ik wil werken aan zaken, waar mensen blij van worden en ik wil dan ook
dat iedereen dat wil en heeft en niemand meer moeilijk doet.
Ik wil vrede in mijn hart en hoofd en dat iedereen dat heeft.En ik.
